Merhaba. Bu merete nasıl mı bulaştım dersiniz?
 Küçüklükten beri zaten yazmaya bir ilgim olduğunu sizden saklamayacağım. Bir çok günlüğüm var küçüklüğümden kalma. Eskiden onlarla yetinirdim. Daha sonra duygularımı Facebook, Twitter durumlarıma yazar buldum kendimi. Belki bir kaç önemli not tutmuşumdur, bir kaç karalama filan. Ama yaşla insanın böyle şeyler yapası gidiyor.
 Şimdi tanıdığımı söyleyemeyeceğim ama bir şekilde tanıdık gelen beni gerçekten etkilemiş birinin yazılarını okuduğum için buradayım. Okuyalı 1 saat oldu sanırım. Hayır, önemli yazılar değildi, ama ondan bir parçaydı ve ben de gerçekten uzun zamandır etrafa kendimden bir parça vermedim. Onun yazdıklarını okurken ne bileyim işte özendim belki, özentilik hiç huyum değildir ama bu özentilikten fazlası, bu bir ihtiyaç, sonunda bir kar gütmeden dürüst olabilme ihtiyacı.
 Neden karmaşa diye soracaksınız belki. Çünkü hep duygusal olarak karmaşadayken böyle yazılar yazmışımdır. Zaten insan doğal olarak o anlarda rahatlamak ister. Bazen sadece başkaları bilsin ister.
 İşte çocukluğumdan kalma yazma hevesimin bir kaç kırıntıları, bir kaç karmaşam...